Opanowaliśmy tę planetę i co dalej? Człowiek wie o sobie coraz mniej. Ingrid Lausund w Skrzywieniu kręgosłupa pisze o rzeczywistości generowanej przez strach. Człowiek pod presją fikcyjnych wartości szuka bezpieczeństwa i – paradoksalnie – odnajduje je w poczuciu zagrożenia. Lausund umieszcza swoich bohaterów w metaprzestrzeni biurowej, jednak twórcy przedstawienia w groteskowej wizji niemieckiej autorki widzą szansę na wykreowanie utopijnego świata i ukazanie kondycji współczesnego człowieka par exellance. Człowieka, który po prostu chce przetrwać – niejednokrotnie kosztem rezygnacji z samego siebie. Naiwni, pokiereszowani bohaterowie, uwikłani w samych siebie i w innych, bez przerwy śnią te same sny niszcząc się nawzajem. Tęsknią w samotności, choć nigdy nie są sami. Człowiek i człowiek. I człowiek. Drapieżny stan oczekiwania na szczęśliwe zakończenie. Czy nadejdzie?